Solution to the Name problem of the Republic of Macedonia in the UN

APR 11, 2018 — There is a Solution for the “Name Issue” of the Republic of Macedonia in the UN: UNITED NATIONS RESOLUTION (UNGA) The General Assembly, Taking into consideration that “the Former Yugoslav Republic of Macedonia”, admitted into to the United Nations membership in 1993, by the Resolution 47/225, upon recommendation of the Security Council Resolution 817 (1993), has been recognized by the enormous majority of United Nations members under its constitutional name, and that negotiations with Greece over the State’s name haven't yielded in any outcome, Considering Articles 2 (particularly par. 1,4,7) and 4(1) of the Charter of the United Nations, Having in mind also the General Assembly Resolutions 113/II of 1947 and 197/III of 1948, and particularly the Advisory Opinion of the International Court of Justice delivered on 28. of May, 1948, relating to inadmissibility of preconditions for membership outside of the scope of the exhaustive conditions of Article 4(1) of United Nations Charter, Reaffirming that every state naturally has an inherent right to a State name and that determination of the state’s names represent the subject of their sovereign domestic jurisdiction, Reaffirming also that state’s names, as a legal identity of international subjects, are essential elements of their juridical personality, and their statehood, For the purpose of resolving the long-standing, unacceptable membership status of the state member, an issue which originated from the unusual admission resolutions stipulating preconditions outside of the scope of the exhaustive conditions of Article 4(1) of the Charter of the United Nations, and for the purpose of protecting the legal order of the United Nations, and particularly, the legal representation in the United Nations System, Decides to extend the membership of the state provisionally referred as “the Former Yugoslav Republic of Macedonia” under its official constitutional name Republic of Macedonia. EXPLANATION How to bypass UN Security Council and Interim Accord of 1995! Answer: Advisory Opinion of ICJ (1948) directly implemented in the case of Macedonia. To bypass UN Security Council Res. 817. and 845. delivered in 1993, Macedonia should use the same argumentation as for the UNGA Res. 113/II (1947) used for triggering an Advisory Opinion of the ICJ (1948). So the Letter (of President/Prime minister) and Preamble of (presented) Draft UN Resolution (here) contain Reaffirming and direct implementation of the legal logic for bypass UN Security Council in 1947/1948 spelled out in the Advisory Opinion of ICJ of 1948 (just to avoid the same procedure (a bit longer procedure) for obtaining International Court Opinion like in 1947/1948 on additional conditions). So, the UN General Assembly may (and will) directly exercise the Advisory Opinion of ICJ delivered in 1948 for the present situation of the State (Macedonia) with Additional (illegal) Conditions that transcends in time the act of UN Admission (namely: 1. obligation to use denomination (the fYROM), 2. obligation to negotiate the own state legal identity). So the UNGA will take into account and implement Advisory Opinion of IJC and, taking that in consideration, vote for the continuation of State Membership (now the fYROM) under Republic of Macedonia. Only alternatively, Macedonia will have to go through the same procedure as in 1947/1948, and obtain first an Advisory Opinion on transcending discriminating condition, and than go for vote in the UNGA, that will accept an Advisory Opinion of the International court on conditions and status and extend Membership for our State under Republic of Macedonia. Important: There is also a one good legal reason and basis to go directly on the UNGA. This reason is a PROTECTION OF THE LEGAL ORDER OF UN OGRANIZATION! (Duty of each Member State and UN organ is a PROTECTION OF THE LEGAL ORDER OF UN OGRANIZATION.). Note no. 1: United Nations General Assembly (UNGA) Resolution 197/III (1948) adopted the Advisory Opinion of ICJ of 1948 as a rule for the UN admission, and provided superior role of the UNGA in the matters of UN Membership rights, duties and status. Furthermore, UN Resolution 197/III (1948) provided priority of UNGA and legal basis for bypassing the UN Security Council Resolutions in the matters of UN Membership rights, duties and status. Note no. 2: Bilateral agreement/contract (inter pares) between Macedonia and Greece (1995) can not prevent actions of the United Nations organs or delivering of the ICJ Advisory Opinion. With Interim Accord between Greece and Macedonia it was not provided or prevented that Macedonia or other country could not initiate the procedure in the UNGA or that UN organ on request could not trigger ICJ Advisory jurisdiction. Requesting an Advisory opinion by the UN organ is not covered by Interim Acord of 1995. Note no. 3: We, alternatively, do not have to Declare the END of Negotiations with Greece. We could just start the Procedure in the UNGA with DRAFT RESOLUTION, and than almost certainly Greece will END any further negotiations with us. Than, we will depend on the political will and a vote of majority in the UNGA. (In this moment bids are on our side (i.e. more than 134 recognitions)). Напомена 1. (на Македонски): Државното име нема никаква правна релација со историјата, бидејќи менување државни имиња не влијае врз историската интерпретацијата, исто како ни врз територијалните права и обврски на своја или другите држави. Ниту една држава нема монопол на толкувањето на историските движења. Тоа е, меѓу друго, јасно и од гледна точка дека секој може произволно да земе кој било период од историјата и да дава своето толкување. Историчарите направеа голема штета за тнр. "проблемот со името" со тоа што се обиделе да поврзат историјата со името (тие се категоријално различни сфери). Битни се следните принципи во Меѓународното право: 1. Државите немаат ексклузивни права на државни имиња. (РМ е правен идентитет на држава со дефинирани граници, а Македонија е назив на гео. регионот) 2. Менување државни имиња не влијае на територијалните права и обврски на своја, како и на туѓа држава. Ниту овие менувања може да се толкуваат како територијални претензии или иредентизам. 3. За Правниот идентитет (ИМЕТО), како елемент од меѓународно правниот субјективитет не е релевантен претходниот историјат или потекло на народот, како ни физички и популациски карактеристики на територијата. 4. Спорови меѓу државите за државни имиња не постојат. Не може во ова суверено право да се врши легално интерферирање од ОН или членка, ниту непризнавањето од една држава да се толкува како Спор или Разлика (поблага форма на спор во дипломат. жаргон). Во случај со Македонскиот прием во ОН направена е ЗАМЕНА на тези и едно непризнавање е преформулирано како РАЗЛИКА или Спор. Иначе, ваков спор во Меѓународниот суд не би бил прифатен, туку отфрлен, па Совет за Безбедност беше згодна инстанца за да се не-признавањето формулира и подигне на ниво на СПОР. (Модел: УНИВЕРЗАЛНО НЕПРИЗНАВАЊЕ) Од фактот дека државно-правниот идентитет (те. Името) е правна категорија која е есенцијален елемент на правната личност, ова е супстанцијалан елемент на државноста (со суверена власт, територија и популација), произлегува дека ОН органи во Македонскиот пријем пречекориле своите овластувањата. Елементите на ДРЖАВНОСТ во меѓународното право се: 1. Суверена Власт; 2. Територија; 3. Популација односно народ, под јурисдикција. Елемент Суверена Власт вклучува и ПРАВНИОТ СУБЈЕКТИВИТЕТ, а овој како основен елемент содржи ПРАВНИОТ ИДЕНТИТЕТ односно ИМЕТО (ПАРВНИОТ ИДЕНТИТЕТ=ИМЕТО). Заклучок е дека таквите преговори за името се БЕСПРЕДМЕТНИ. Спор е замена на теза. Постоји само не признавањето од една држава. (Суверенитетот на Република Македонија се однесува не само на правно дефинирана територија (територијална јурисдикција) туку и на народот односно граѓаните кои живеат на таа територија и се под јурисдикција на државата Република Македонија.) Историјски својатања не можат да бидат предмет на спорот. 5. Битен принцип е и дека Државното име не може да се: откраде, фалсификува или наметне, како што не може ниту да се одземе (од ОН) или да се преформулира. Исто така, од овој принцип произлегува дека државното име не може да биде предмет на (лимитирани/конечни или бесконечни) преговори, ниту на други начин да се проблематизира ваков идентитет од надвор, задирајки во строгата внатрешна јурисдикција. 6. Право на поседувањето на Правен Идентитет на Државата и самоопределување на истиот е JUS COGENS норма (те. норма над диспозитивинот дел од правото). Правен Идентитет на Државата е и внатрешна УСТАВНА ПРАВНА КАТЕГОРИЈА. Ово JUS COGENS право не е предмет на какво било надворешно уредување или мешање! Формулацијата во ОН Резолуцијата 817 или 845 на СБ дека двете држави ке разговараат или преговараат за ДРЖАВНО ИМЕ е флагрантно кршење на Повелбата на ООН. Заклучок: ГРЦИТЕ НЕМААТ ЛЕГИТИМНИ БАРАЊА ВО ТНР. „СПОР" ИЛИ ТНР. „РАЗЛИКА". НИТУ ЕДНО НИВНО ПРАВО НЕ СЕ ДОВЕДУВА ВО ПРАШАЊЕ, ОДНОСНО НЕ ПОСТОЈАТ ПРАВНИ ОСНОВИ ЗА НИВНИТЕ БАРАЊА. Има Решение на "Проблемот" со името: НАЦРТ РЕЗОЛУЦИЈАТА НА ОБЕДИНЕТИТЕ НАЦИИ Генералното собрание, Земајќи предвид дека "Поранешната Југословенска Република Македонија", примена во членството на Обединетите нации во 1993 година, со Резолуцијата 47/225, по препорака на Резолуцијата 817 (1993) на Советот за безбедност, до денес беше признаена од страна на огромно мнозинство од членовите на Обединетите нации со неговото уставно име и дека преговорите со Грција во врска со името на држава не дадоа никаков исход, Имајќи ги предвид членовите 2 (особено пара. 1, 4, 7) и 4 (1) од Повелбата на Обединетите нации, Земајќи ги предвид и резолуциите на Генералното собрание 113 / II од 1947 и 197 / III од 1948 година, а особено Советодавното мислење на Меѓународниот суд на правдата доставено на 28 мај 1948 година, во врска со неприфатливоста на предусловите за членство надвор од опсегот од исцрпните услови од член 4 (1) од Повелбата на Обединетите нации, Потврдувајќи дека секоја држава природно има вродено право на име и тоа дека определување на имињата на државата претставува предмет на нивната суверена домашна јурисдикција, Потврдувајќи исто така дека имињата на државата како правен идентитет на меѓународните субјекти се суштински елемент на нивната правна личност и нивната државност, За да се реши долготрајниот невообичаен и неприфатлив членски статус на една членката на Обединетите нации, прашањето кое потекнува од необичните резолуции за прием во ОН со кои се утврдуваат предуслови надвор од опфатот на сеопфатните услови од член 4 (1) од Повелбата на Обединетите нации, а исто така и со цел да се заштити поредок на Обединетите нации, а особено правното претставување во системот на Обединетите нации, Донесе одлука да го продолжи членството на државата, привремено реферирана како "Поранешна Југословенска Република Македонија", под нејзиното официјално уставно име Република Македонија. Објаснување: Од почеток на проблемот со името во ООН 1993. г., политички тела на ООН не разбрале дека не се само работи за „државно име", туку се работи и за националниот идентитет, негирање на секој елемент на нашата нација, јазикот и култура. Сега се бара да потпишеме во спогодбата / компромис со Грција дека НЕ СМЕ МАКЕДОНЦИ и ДЕКА НАШАТА НАЦИЈА НЕПОСТОЈИ! Ова димензија на ИМЕТО никогаш не беше објаснета во ООН и државите членки на ООН не се свесни дека со проблематизирање на ИМЕТО се доведува во прашање националниот идентитет и култура на цел еден народ! Никаква Резолуција на Советот за Безбедност или на Генералнo собрание на ООН не може да инсталира механзам за БРИШЕЊЕ на ИДЕНТИТЕТОТ на еден народ и една држава! При приемот на наша земја во ООН е направен ULTRA VIRES акт, односно државата е примена со дополнителни НЕЛЕГАЛНИ услови надвор од пропишаните во член 4 од Повелбата на ОН. Овие услови се: 1 Обврска за носење деноминацијата Бивша Југословенска Република Македонија; 2 Преговорите за името (сопстен правен идентитет) со друга држава. Според судскиот став на Меѓународен суд од 1948. г ваквите услови кои во време трансцедираат свршени услови за прием во ООН се НЕЛЕГАЛНИ. Според Судот (МСП) услови, посебни за македонскиот прием, се противни на Поевелбата на ОН (на член 4 од овој основен документ), односно според Советодавното мислење на Мегународниот суд на правда (од Хаг) од 1948 година, е искажан ставот дека за специфични услови надвор од општите пропишани во член 4, во време лимитирани, не смее да се гласа во ОН, ниту таквите услови можаат да бидат поставувани на кандидатот за прием. Ова Советодавното мислење на Мегународниот суд на правда од 1948 година беше прифатено и од Генералното собрание на ООН истата 1948, како толкување на член 4 на Повелбата. По откривањето на кршење на Повелбата на ОН при приемот на Република Македонија со нелеганите дополнителни услови, јас сум предложил стратегија за решавање на проблемот со името во ООН, која имала два модалитета. Првиот модалитет подразбира дека уставното име се воспоставува со политичкиот приод преку Резолуција на Генералното собрание на ОН (ГСОН), каде поагајки од Советодавното мислење на Мегународниот суд од 1948, и од фактот дека Република Македонија ја поминала постапката во Советот на безбедност на ОН со искажан став дека општите услови за прием се исполнети, треба да побара продолжување на македонското членство во ОН под уставното име Република Македонија. Имено, прифакајки ги ставовите на Мегународниот суд од 1948, со простото мнозинство од присутните и кои гласаат во ГСОН (според модел од 1948.), јас покажав дека Македонија може да го продолжи членскиот статус во ОН под уставното име Република Македонија (заменувајки ја референцата односно деноминацијата "the former Yugoslav Republic of Macedonia "). Вториот модел е правната варијанта во која предлагам еден мегу чекор, а тој е поставување прашање од ГСОН до Мегународниот суд за правда, слично како 1947, за тоа дали се специфични услови за прием на Македонија во ОН дополнителни во однос на пропишаните во Повелбата. По добивање на Советодавното мислење на Мегународниот суд дека условите се дополнителни односно дека референцата "the former Yugoslav Republic of Macedonia ", и преговорите за името се нелегани, при прифакањето на таквото мислње од Генералното Собрание на ОН би било воведено во ОН и правото на Република Македонија да го користи своето уставно име (односно со резолуцијатата на ГСОН членството би било продолжено со уставното име Република Македонија). Да потсетам, државите, според мегународното право, немаат ексклузивни права на државните имиња. Избор на државното уставно име е во строгата внатрешна јуридикција на секоја држава. Секоја држава, според мегународното право, има полна правна слобода при изборот на своето државно име. Името на држава е неотугиво и суверено право. Што се однесува до толкувањето на историјата, ниту една држава нема монопол при интерпретацијата на историиските факти и движења. Државното име, како такво, не влиае на историската интерпретација. Грчкото обвинение, дека името е поврзано со иредентизмот и територијалните аспирации, исто така е неосновано според мегународното право. Во мегународнто право познато е дека менувањето на државните имиња не влиае врз територијалните права на својата држава, како ни врз територијалните обврски на другите држави. Оттаму и ова обвинение на Грција за загрозувањето на некое нивно право или за територијално загрозување нема никаква правна основа. Промена на државното име, како и други државни симболи кои се во строгата внатрешна надлежност секоја држава, според мегународното право, неможе да биде толкувано како иредентизам или територијани аспирации. Проблемот не е БЕЗБЕДНОСЕН, како што лаички се мисли во Македонија, бидејки за безбедносни прашања Генесек редовно поднесува извешати до ООН. Сега ако ги прекинеме преговори за името, Нимиц може само да поднесе извештај до Генесек, а овој може а и немора да се пожали до Советот за безбедност. Но Советот за безбедност неможе донесе каква било резолуција со која би оневозможил акција во Генералното собрание на ООН или Мегинародниот суд за правдa.Советот при овој процес не може да донесе обврзувачка резолуција. Општото правило дека една безбедносната резолуција при нејзино „поништување“ или тнр. „дерогирање“ мора да биде заменета со другата безбедносната резолуција (пр. Рез. 817 со некоја друга) не важи за приемните резолуции на Советот за безбедност во ООН, посебно ако не се спомнува Глава VII од Повелбата или повикување на мерки воведени со „цел зачувување на мирот и безбеност”, а ово не е случај ниту со Резолуцијата 817, ниту со Резолуцијата 845 на Советот. Овие две резолуции не се „безбедносни“ акти и проблемот не е „заклучан“ во Советот за безбедност. (Доколку пример Резолуцијата на Советот беше од „безбедносен“ карактер Македонија не би ни можела да се зачлени во ООН. Ова важи и за секоја држава која аплицира за членстово во ООН односно Приемните резолуции не смеаат да содржат безбедносните елементи или да имаат „безбедносен“ карактер. Односно Македонија ниту, имала, ниту има активен спор со ниту една држава членка на ООН). Битно е да се знае дека правен принцип на САМООПРЕДЕЛУВАЊЕ (JUS COGENS), не се однесува само на народи и не е само колективното право, туку ДРЖАВНО ПРАВО те. меѓународно право на државата. (Покрај човековите колективни права, постојат и следните категорији-области права: 1. Права на ДРЖАВИ; 2. Права на земји КАНДАДИАТИ за ЧЛЕНСТВОТО во ООН; 3. ПРАВА НА ДРЖАВА ЧЛЕНКА на ООН. Токму за овие последните три категории права станува збор.). Битно: Препораките револуцији на Советот за Безбедност не се предмет на поништување или на замена или дерогирање. Рез. 817. како препорака на Советот за Безбедност НЕ е предмет на поништување или дерогирање! Заклучок: Одиме директно на ГС на ОН. Ние немаме потреба да преговараме „за да имаме државното име које ќе се РАЗЛИКУВА од провинција” или „регионот во Грција”. Името на држава е правен идентитет на еден меѓународно-правен субјект, а Македонија е име на грчката провинција и ова не е меѓународно-парвен субјект. Се работи значи за две тазлични КАТЕГОРИЈИ имиња! Имено регионот Македонија или провинција со назив Македонија не е исто име како Република Македонија. Република Македонија е правен идентитет на меѓународно-правно лице, а региони и провнции немаат тие правни белези и никој неможе да се повикува на фактот дека меѓународното лице које носи идентитет Република Македонија има каква било правна релација со град, регион, провиннција или покрајна во која било друга држава или дека некое локално право се доведува во прашање. Името на провинција, па и на некоја федерална единица во некоја друга држава нема правно релевантна релација со било које државно име и неможе да се застапува тврдење дека се работи за исти имиња. Исто така и во врска со територијата: 1) Република Македонија се однесува на правно и политички дефинирана територија, која е различна од регионот Македонија кој не е меѓународнo правен субејкт; 2) Република Македонија е име на меѓународнo правен субјект со јасно дефинирани граници; и конечно треба да се повтори 3) Во 1992 година Република Македонија аплицирала за членство во ООН како држава со јасно дефинирана територија. (Суверенитетот на Република Македонија се однесува не само на правно дефинирана територија (територијална јурисдикција), туку и на народот односно граѓаните кои живеат на таа територија и се под јурисдикција на државата Република Македонија.) Напомена 2. (на Македонски): Одлуките на Генералното собрание на ООН за несуштествени прашања, каде потпаѓа и гласање за продолжување членството во ООН се носат со простото мнозинство од членките присутните и који гласаат во Генералното собрание. Со други зборови ни треба сигурна подршка од само 100 држави за оваква акција во ООН. Натаму, кога станува збор за членските права на држава во ОН, одлуката на Генералното собрание на ООН обврзува сите органи на ООН, и Организацијата на Обединетите нации. Генералното собрание на ООН има примарна задача и одговорност да се грижи за членските права на државите-членки на Организацијата на ОН. Напомена 3. (на Македонски): Предлог Резолуцијата на Генералното собрание на ООН во нашиот случај содржи Одлуката за продолжување членството. Оваа Нацрт резолуцијата може со интензивно лобирање да помине и со помал број сигурни држави који би гласале за ваквата Резолуција од бројката 100 членки (пример ако е во сала на Генералното собрание 80 членки, ни треба само 41 држава членка, или пр. ако е во сала на Генералното собрание 100 членки ни треба само 51 членка). Во случај да не успе гласањето, пример оваа година, следната година на Генералното собрание можеме пак да бараме гласање за истата (како и секоја следната година, се додека Резолуција не помине и продолжиме членството под Република Македонија во ООН). Посебно: Внимавајте на грчките предлози – решенија! Грчките предлози со кои се заменува привремената референца се всушност видови на ТРАЈНА референца! Внимавајте на грчките предлози – решенија! Сите грчки предлози со кои се заменува привремената референца (бивша југословенска Република Македонија) се всушност видови на нелегитимна трајна референца, а не легално име избрано од народот! Сега, произлегува дека една нелегитимна референца заменуваме само со договорна трајна референца!! И ништо повеќе! Дури и „Република Македонија (Скопје)”, како назив креиран со меѓународен договор е само нова референца!! И не е име!!! Имиња за држави не можат да бидат продукт на компромисен договор! Туку ваквите компромиси се ВЕШТАЧКА ТВОРБА, а не легитимно државно име! ЗОШТО ГРЦИТЕ БАРААТ ПРОМЕНА НА УСТАВОТ! (не им деволна само спогодба за името! ЗОШТО?) Со мегународен договор не може да се креира ДРЖАВНОТО ИМЕ, туку само трајната (Нелегална) референца, а таквата творба не е ДРЖАВНОТО ИМЕ!, ПА ЗАТОА БАРААТ ПРОМЕНА НА УСТАВОТ! Името не се креира со спогодбата, бидејки таа подразбира дека постоел СПОР, а споровите за името не посотојат, па и ваквите договори не се валидни! Затоа бараат промена на Уставот! (Исто како што порано 1995 не измамиа за ЗНАМЕТО, кога сами сменивме ЗНАМЕТО! А промена на Уставот сега нема да помине! Сигурно не во парламентот (81 глас!), а не и кај Претседателот! КОМЕНТАР ЗА СЕГАШНИТЕ СЛУЧУВАЊА : Заклучок во врска со „преговорите" за името односно идентитетот (во оваа фаза во март/април 2018.). Грција бара од Македонија: 1. Промена на државното име; 2. Промена на името на народот; 3. Промена на називот на јазикот; и 4. Промена на уставот која ќе ги одрази сите претходно наведени промени (државното име, име на народот и јазикот), со дополнителни гаранции за наводниот „иредентизам". Од Македонската страна недоволно критички е прифатено дека наводно Македонија „се меша во внатрешните работи на Грција". Контра-став треба да биде: Со пресудата во Хаг јасно е докажано дека не постоји иредентизам и дека нема мешање од страна на Македонија односно дека проблемот не е безбедносен! Со оваа пресуда сите Грчки наводи паѓаат во вода! Резолуцијата СБ 817, како и Резолуцијата СБ 845, како и според судската пресуда е несоодветна. Заклучок: Не се меша Македонија во внатрешните работи на Грција, туку обратно! Грција са барање на промена на Уставот и со дискриминаторска спогодба за идентитетот СЕ МЕША во Внатрешните и НАДЕВОРЕШНИТЕ работи на Македонија, активно загрозувајќи ВИТАЛНИТЕ права и интереси на Република Македонија! Грција ни наметна лажна перцепција дека ние со Грција имаме (некаков) СПОР или Разлика, а ова перцепција и лажна парадигма е прифатена не-критички и во меѓународната заедница односно во ООН. Ние немаме спор или разлика, ниту можеме за вакво уставно прашање и УСТАВНА КАТЕГОРИЈА во строга домашна надлежност да имаме спор, туку една држава нас не не признава под уставното име и ово издига на ниво на меѓународен спор или РАЗЛИКА, со стратегијата УНИВЕРЗАЛНО НЕПРИЗНАВАЊЕ (преку наводен одн. измислен тнр. спор или разлика). Сега наша стратегија е мора да е спротивна те. УНИВЕРЗАЛНО ПРИЗНАВАЊЕ на Република Македонија во ООН, покажувајќи и докажувајки дека грчкиот тнр. спор/разлика е беспредметмен, бидејки споровите за државни имиња не постојат, а референцата е нелегална, посебно и со еден ООН механизам за уценување една суверена земја во правец само-откажување и порицање на сопствениот идентитет. Со над 130 државни признанија ние можеме да ставиме на гласање Резолуцијата на ООН (во Генералното собрание на ООН) со која продолжуваме членството во ООН како Република Македонија. Со тоа се елиминира референцата (ДЕНОМИНАЦИЈАТА или на макед. прекрстување) и неосновани преговорите за уставното име, и по воспоставување на името во ОН ние стануваме универзално признати како Република Македонија односно фактички како Македонија. При која било идна промена на нашето уставното име, пр. во Македонија или пример во Држава Македонија, ние ќе задржиме право и во ООН да се нарекуваме според нашиот избор содржан во Уставот на Македонија. (Ако во Уставот е пример државното име Македонија, и во ООН ќе бидеме само Македонија). Повеке/See more AJIL: